عشق گدایی می کنم

کودکی عصایم کوریم را می بیند

می خندد و بی تو شدن را مسخره می کند

بگذار او هم مرا مسخره کند

اما عصایم هست همان سکوتی که تو را از من جدا می کند

کاسه گداییم را به هوای نرگس خمارت

در خیابان خاطراتمان می گذارم

شاید تو سکه ای از عشق در کاسه دلم بگذاری

شاید هم عصای سکوتم را بر زمین تنهایی بکوبی

حرفی نیست  خیانت قیمتی ندارد

مثل تمام بوسه های من که  قیمتی نداشت...