باید رفت

همه رفته اند

باور کن

من هم  از کودکی به غربت رفته ام

راستی یادت هست دوست داشتی به جایی برسم

امروز رسیدم

می دانی به کجا؟

به جاده هایی پراز تنهایی

به دهکده ای به نام هیچستان

به کلبه ای به نام تنهایی

دیگر هیچ کس نمش ناستم

حتی جوانی

و زیبایی که در نگاهم بود

غروری که مرا تا اوج عشق می برد

هیچ شده ام

باور کن

هیچ.......