چه تنهایی  سردو بی پیکری

کجا می بریدش چنین بی خبر

رهایش کن ای زندگی این تن خسته ام

رهایش کن از هر چه دردوغم است

چه از جان این  تن تو خواهی دگر

رهایش کن از هر چه زنگ خطر

تمام است  فرصت  رقص با زندگی

قبول است باختیم از تو ای زندگی

رهایش کن این خسته بی پناه

بزن مهر و امضا

که آزاد گردد از این انزوا

رهایش کنید ورهایش کنید

از این بند بی بندی روزگار