من گنه کردم نگفتم شعر رویایم  تویی

من نگفتم دوستت دارم ولی  امروز و فردایم تویی

بی قراری می کند شعرم درون دفترم

ای اسف بر حال زارم  اشک پنهانم تویی

با دو چشمت  ربنارا در قنوتم  می کشی

ذکر می گویم ولی اذکار پنهانم تویی

گرگ چشمانم شدی  دل  را دریدی  دم به دم

گله  روحم به دستت رفت از این درد و غم

من نمی گویم  که چشمانت بگیر از چشم من

لیک بیمارم نکن در این خیال پر ز درد

آمدی تا من اسیر دست چشمانت شوم

ای خوشا بر این اسارت ای که زندانش تویی

در قنوتم هر چه می گویم فقط از اسم توست

بی خدا گردیده ام شاید خدا یانم تویی

در حریم سینه ام  سلطان تویی  ماهم تویی

در میان سجده هایم  ذکرسبحانم تویی

درد یعنی  بی تو بودن  بی تو گفتن نازنین

من گنه کردم نگفتم  ربناهایم تویی

تا ابد دراندرون سینه حبست می کنم

تا بدانی  روح عریان و پریشانم تویی