ای ستاره محبت

روی پشت بوم غربت

ای نگاه پر محبت

تو مثه یه کوه نوری

یا مثه شعرای نابی

بی غزل ترانه هستی

بی بدیل و قانع هستی

من که بی تو بی بهارم

رو به پاییز خزانم

کی می دونه تو کی هستی

کی می دونه تو چی هستی

تا  که محتاج تو هستیم

یاد تو رو می پرستیم

کاش دوباره بچه باشم

تو ی اغوش تو باشم

مهربونم، مادر من

من کنار در حسرت

روبروی کوچه عشق

درب اول محبت

مثل یک گدای  بی جا 

منتظر اینجا نشستم

باز بیا پناه من باش

غزل شعرای من باش

باز بیا که داره اشکام

پیش چشمام کم می یاره

باز همون دختر تنها

واسه قصه های نابت

هوس گفتنو داره