باید رفت

همه رفته اند

باور کن

من هم  از کودکی به غربت رفته ام

راستی یادت هست دوست داشتی به جایی برسم

امروز رسیدم

می دانی به کجا؟

به جاده هایی پراز تنهایی

به دهکده ای به نام هیچستان

به کلبه ای به نام تنهایی

دیگر هیچ کس نمش ناستم

حتی جوانی

و زیبایی که در نگاهم بود

غروری که مرا تا اوج عشق می برد

هیچ شده ام

باور کن

هیچ.......

وقتی بزرگ شدم فهمیدم شانه هایت رااز من ربوده اند

راستی کی بود؟

اهان یادم امد

روز مرگ کودکیم

من دیگر به تنهایی تکیه داده ام

اره قبو ل قبول من بزرگ شده ام

نباید حرفهای بچگانه بزنم

اما..........

باشد دیگر ادامه نمی دهم

می خوام در اغوش شب به خواب روم

نکند امشب دوباره در خواب ازارم دهی

سخت است صبح بفهمم نیستی

و کودک احساسم نبودنت را فریاد زند

 تو که می دانی او با تو احساس شد

و گرنه من که چیزی نیستم.....

نیستی  کجایی

راستی به اندازه تمام مهربانها حسود شده ام

حتی به خدا.

اخر چرا باید خدا با تو باشد

 و نگهدار تو

اما من در حسرت  یک نگاه تو.........

  تا  از رویایی کودکی بیدار شدم

دستانت غریبه ای را پناه داد

و من اینجا در سوز تمام نگاهها

می سوزم  بخواب نازنیم که

به رفتنت عادت می کنم

مثل  وقتی که به ندیدنت عادت کردم

دیگر حرفی نیست یعین هست

اما می دانم تو را وقتی نیست

می دانم هیچ وقت نمی خوانی  تمام خاطرات  ضربه خورده من به عنوان نامه

این نامه را برای تو نوشتم

می دانم  نمی خوانی

اخر گفته اند تومهم شده ای

شنیده ام ماه اسمان فریبایی شده ای

یعنی وقت نمی کنی دست خط خسته ام را بخوانی

باور کن دستانم  نمی گذارند از تو یاد نکنم

چشمانم بهانه  می گیرند

و بغض که هرشب  با چشمانم بازی می کنند

مرا ببخش عزیزم  که باز یادت کردم

اخر تو دیگر مال  من نیستی کودکی تمام شد

و تو دیگر نیستی که مرا در زیر دستانت پنهان کنی

و بگویی هیچ کس اینجا نیست

چقدر ساده بودم

فکر می کردم هیچ کس در زیر بازوی تو مرا نمی بیند

و من پنهان شده ام

راستی  پسرک همسایه هم بزرگ شده

  مثل تو

اما

 مهم نشده

دیروز دیدمش داد می زد حراج شد

خندیدم البته نفهمید

نگذاشتم خنده خسته ام را ببیند

اخر تو می گفتی به او نخند

و من از ترس چشمانت

از او فرار می  کردم

هنوز که هنوزه به غرورت خیانت نکرده ام

اما تو ....

باشد به حرمت همه چیز سکوت!

شنیده ام بزرگ شده ای

اما من هنوز کودکم

می دانی چرا تو بزرگ شدی؟

چون عاشق نشدی

و ترانه ای عاشق تو شد

و تو او را در اغوش کشیدی

 نه قهر نکن

گله نمی کنم

تاز ه خوشحالم

چون بعد تو اغوشم برای همیشه

کسی را در اغوش نمی کشد

باور کن

روزی در قاب نگاهم تو را یافتم

به میمنت مهربانیهایت به ترانه هایم

تو را در طاقچه لحظه هایم می گذارم

و هر روز  با دیدن نگاهت  به فردا می نگرم...

دفتر خاطراتم را باز می کنم

شاید از تو ادرسی باشد

شاید در جایی رد پایی از بوسه ای مانده باشد

شاید جایی گفته باشی دوستم داری

اینجا نوشته ای .......

بغض نشکفته ای حنجره ام را ازار می دهد

هیچی

 بی خیال گذشتیم از همه عشقی که تو فراموش کردی

وقتی تو بودی انقدر دیوانه بودم که یادم رفت تو را ارزو کنم

ولی حال که نیستی می خوام تورا نذر کنم

اما هیچ کس هوای دعاهایم را ندارد

اخر من فقط به چشمان تو سجده می کند

وای باز هم گفتم

اینهم یک رسوایی دیگر.......